Hoe lang kan jij staan?

Lieve allemaal,

Allereerst wil ik mijn excuses aanbieden voor de weinige foto's die ik op mijn blog zet. Ik probeer er dagelijks wat foto's op te zetten maar ik heb ruzie met mijn blog in combinatie met de internetverbinding.
Zodra deze ruzie is bijgelegd voorzie ik jullie van de leukste foto's van deze week.

Onze eerste week in het warme (soms regenachtige) Suriname zit erop! We hebben geprobeerd zo veel mogelijk te genieten van alles we wat gedaan hebben. Zo hebben we erg veel genoten van het warme weer, onze hangmat, onze voetbal, de bioscoop, en de stad. Maar ons verblijf in Suriname moest ook nog legaal geregeld worden. De volgende lap tekst gaat hierover. Misschien niet zo interessant maar ik wilde het toch even graag met jullie delen.

Dinsdag zijn we begonnen aan de procedure voor de aanvraag van onze machtiging kort verblijf. We moesten hier voor naar Surinaamse bank, naar het postkantoor en naar een copyshop. De voorbereidingen verliepen allemaal vlekkeloos.
Woensdag begonnen we aan het echt werk. Onze aanvraag indienen bij de vreemdelingen dienst. Onze stempel voor verblijf van drie maanden kregen we snel. Maar omdat wij zo nodig vijf maanden in Suriname willen zijn moesten we nog naar een ander loket toe.
Toen we daar aankwamen zagen we de bui al aankomen. Er stonden een hoop mensen voor de deur. Deze hoop mensen moesten een rij voorstellen. Al was deze rij ver te zoeken want daar zijn Surinamers dus niet echt goed in. Zo goed opgevoed als wij zijn sloten we netjes achteraan deze hoop.
Na twee uur in de rij gestaan te hebben was er nog steeds geen deur open gegaan. In die twee uur was er nog niemand in het gebouw gelaten.
Gelukkig liep er een aardige guard (beveiliger) rond waar we terecht konden met al onze vragen. Hij wees ons erop dat we veel te laat waren en dat als we een kans willen hebben om geholpen te worden, we al om half vier ’s nachts in de rij moeten gaan staan.
Zo nuchter als wij dan ook weer zijn dachten we dat niemand zo gek was om rond half vier ’s nachts in de rij te gaan staan.
De volgende ochtend dachten we er dus verstandig aan te doen om rond vijf uur uit bed te komen zodat we om zes uur bij de vreemdelingen dienst aan de deur konden gaan staan. Vroeg genoeg leek ons.
Toen we daar aankwamen geloofden ik mijn ogen niet! Er stond dus echt al een rij! Sommige mensen stonden er al vanaf 2 uur!
Wij sloten weer braaf achteraan aan in de rij. Er stonden ongeveer 30 mensen voor ons dus we hadden goede hoop. Maar naarmate het lichter werd floepten uit verschillende auto’s Chinezen. Ze kwamen overal vandaan en sloten aan bij hun familie (die dus voor ons stond). De rij van 30 mensen vermenigvuldigen zich in een rij van 60 mensen. Dit riep natuurlijk wel wat frustratie op, deze frustraties hebben we maar niet geuit, we waren als Nederlanders nogal in de minderheid.
Nadat de vreemdelingendienst ons uithoudingsvermogen zwaar op de proef had gesteld door ons 7.5 uur te laten wachten in de regen, hete zon, en gelukkig ook een heerlijk windje, kregen we de mededeling dat we niet meer naar binnen mochten, en het morgen nog eens moesten proberen.
Zo vriendelijk als ze waren deelden ze gelukkig wel briefjes uit voor de mensen die lang in de rij hebben gestaan. Dus na 7,5 uur in de rij gestaan te hebben hadden we dat toch wel mooi bereikt! Een voorkeursbehandeling de volgende ochtend..

Om deze lange wacht dag leuk af te ronden zijn we ’s avonds gaan uit eten en hebben we meegedaan aan een Salsa les! Het bleek al snel dat we geen natuurtalenten waren en dus hebben we ons meteen voor een beginnerscursus ingeschreven.
Onze eerste Salsa les konden we meteen in de praktijk brengen in de Havana Lounge. Dat is een dans café waar schaars geklede vrouwen en gewoon geklede mannen met elkaar gaan salsa dansen. We vestigden ons veilig op een barkruk met een blikje Parbo bier om van de salsa dansende mensen te genieten.
Toevallig kwamen we onze Salsa meesters ook tegen en één van hen kon me overtuigen om toch een dansje te wagen op de dansvloer. Dat was echt superleuk! Hij kon natuurlijk super goed salsa dansen en leidde me zo goed dat ik bijna niks fout kon doen! Salsa dansen is voor een vrouw echt ontspannend. Niet nadenken en volgen waar de man je heen leidt. De mannen moeten nadenken en de juiste aanwijzingen geven zodat de vrouw goed volgt.

Na deze heerlijke avond moesten we onze wekker weer vroeg zetten om de vreemdelingen dienst te bezoeken.
Met onze briefjes (waar op stond dat we eerst mochten) paraat, stonden we netjes om half zeven klaar (zoals afgesproken met de guard).
Maar helaas had de schoonmaakster gisteren geen tijd meer gehad om schoon te maken en moest dat vanochtend nog gebeuren.
Na nog eens drie uur wachten was het dan zo ver! De deuren naar het loket van de vreemdelingendienst werden voor ons geopend! Wat een paradijs was het daar, airco, stoelen en een televisie lachten ons vriendelijk toe.
Een half uur later stonden we voldaan buiten met een briefje dat we over zes weken terug mogen komen om ,als deze wordt goedgekeurd, onze machtiging kort verblijf op te halen .

Nu zaten jullie misschien niet te wachten op dit frustratie verhaal over onze afgelopen dagen, maar ik beloof jullie dat ik volgende week een verhaal op mijn blog zet dat gaat over de studie en hopelijk ook over stage.

Ik wens jullie nog veel sneeuwpret toe!

Groetjes,
Kayla


p.s. Rijden jullie voorzichtig in de sneeuw? En Blijven jullie ook goed uit de buurt van de natte plekken op het ijs?