Papa en mama in Suriname!

Hi Gudu's,
Na het korte verhaal van vorige keer zijn jullie vast wel toe aan een lekker lang verhaal.
Dit verhaal gaat over de week dat papa en mama in Suriname waren! Ik beschrijf het van dag tot dag. Ook vooral zodat papa en mama niet vergeten wat ze allemaal gedaan hebben :).

27 april kwam de vriendin van Dagmar, Tina, aan in Suriname.
29 april kwamen papa en mama aan. Op het vliegveld Zanderij in Suriname. Het was wel super leuk om ze na zo lange tijd weer te zien. Grappig dat zij alles voor de eerste keer zagen terwijl Dagmar en ik de weg naar Zanderij nu wel uit ons hoofd kennen.
Ze sliepen in een leuk appartementje dicht bij mij in de buurt. Ik had een grote Suriname tas voor ze gevuld met wat lekkernijen uit Suriname. Voor mij hadden ze ook een hoop bij! Ze hadden kaartjes bij (aangezien die met de post niet altijd aankomen) kleine cadeautjes en heel veel cadeautjes voor de kinderen van stage!! De rijinstructeur van Fayka, Bionda en mij vond het erg leuk dat ik naar Suriname ging en heeft voor alle kinderen uit mijn stageklas een goed gevuld pennenzakje gekocht met een mooi kleurboek!

De volgende dag konden we de troonwisseling niet volgen want wij gingen gewoon naar stage natuurlijk. Aan het einde van onze stagedag kwamen papa en mama op stage met een hele grote tas.
Ik had de kinderen uit mijn klas nog niks gezegd. Ze stonden met open mond te kijken naar de erg blonde vrouw en de grote man. Toen ik vertelde dat deze meneer en mevrouw mijn papa en mama waren en cadeautjes voor ze mee hadden genomen waren ze helemaal onder de indruk. Zo stil had ik ze nog nooit gezien!
Mama ging elke leerling langs om ze een handje te geven, een praatje met ze te maken en een pennenzak te geven. Het is wel super handig dat ze een gevulde pennenzak gekregen hebben. Sommige kinderen kunnen soms helemaal niks doen op school omdat ze geen potlood krijgen. Ik probeer ze dan altijd een potlood van mij te lenen, zodat ze toch iets kunnen doen. Maar ik had niet altijd genoeg potloden bij voor iedereen. Nu weet ik zeker dat iedereen meerdere potloden heeft en de komende tijd gewoon aan het werk kan gaan.
Ondertussen deelde ik de tekenboeken uit. Dit vonden ze ook helemaal geweldig. Uiteindelijk deelde papa snoepjes. Mijn stage mentor waren we natuurlijk ook niet vergeten. Ze had al subtiel verteld dat ze de kaasstengels uit Nederland zo lekker vindt. Dus had mama twee pakjes kaasstengels voor haar meegebracht.

Na stage zijn papa en mama mee naar ons huis gegaan. Dagmar heeft ze een rondleiding gegeven in onze nederige villa terwijl ik me Koninginnedag waardig maakte. In mijn oranje kleding heb ik ze wat hoogtepunten van Paramaribo laten zien, de grote markt, de waterkant, Onafhankelijkheidsplein, het I Love SU bord, en Fort Zeelandia. Dat was wel bijzonder want daar werd voor Koninginnedag een kranslegging gedaan bij het Wilhelmina beeld. Een paar stagiaires werden met een kraan naar boven getakeld en legde allemaal leuke bloemen bij het beeld. Wij stonden op de achtergrond te kijken naar deze gebeurtenis. En tot onze verbazing zagen we een NOS microfoon, in het echt!!
Toen we dat zagen zijn we natuurlijk even gaan checken wanneer het werd uitgezonden. Woensdag 1 mei om tien uur werd het bij het nieuws uitgezonden:http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1340401.

Natuurlijk heb ik niet alleen papa en mama een rondleiding gegeven op Koninginnedag. ’S Avonds was er een groot feest bij Zus & Zo. Allemaal in oranje gehulde Nederlanders waren aan het feesten op Nederlandse muziek met wat Surinaamse tintjes. Na deze party zijn we met de partybus naar een discotheek gegaan. Ik ben hier alleen niet al te lang gebleven, ik wilde de volgende dag weer fit zijn om papa en mama weer een ander stukje van Paramaribo te laten zien.

Op de dag van de arbeid (woensdag 1 mei) zijn papa, mama en ik naar Peperpot gefietst. We gingen met onze fietsen in een bootje de Suriname rivier over. Aan de overkant zijn we langs leuke huisjes gefietst naar Peperpot. Eerst hebben we de overblijfselen van de plantage bezichtigd en daarna zijn we gefietst door het natuur reservaat.
Het natuurreservaat was maar 3.2 km lang. Je zou dus denken dat je hier zo met de fiets doorheen was. Er was alleen zo veel te zien en te horen dat we er volgens mij wel een uur over gedaan hebben.
Het gaafste was dat er aapjes over het pad heen aan het springen waren! Het daarna gaafste was dat we ook een baby aapje hebben gezien! En het was ook heel gaaf dat we ook heel veel vogels gezien hebben!
Het was wel heel erg warm en vooral papa en ik hebben hard moeten werken om ons vocht op peil te houden.

Eenmaal terug mocht ik bij papa en mama douchen… Het bijzondere aan hun douche was dat er WARM water uit kwam! Dat was genieten.

De volgende dag was het donderdag. Tina, Dagmar en ik stonden vroeg bij papa en mama voor de deur om naar Paramaribo zoo te fietsen. We fietsten nogal een toeristische route. Onderweg kwamen we zelfs een koe tegen op de weg!
We vonden de Zoo helemaal geweldig. We hebben veel dieren gezien, zelfs een tijger! Het leuke aan de zoo was dat er twee verschillende apen waren: apen uit het assortiment en wilde apen.
Er zat dus een aapje in de kooi en een aapje op de kooi.
Na heel veel foto’s te hebben genomen zijn we doorgefietst naar de stad. Daar hebben we papa, mama en Tina laten ervaren hoe lekker het is om Roti met je handen te eten!
Na deze heerlijke en beetje pittige ervaring zijn we gaan winkelen. Het is hier erg leuk om schoenen te kopen. Mama en Tina waren al snel geslaagd. Ik vind de schoenen hier ook helemaal geweldig dus heb ik toen mijn achtste paar gekocht.

En toen was het weeral vrijdag.
Weer stond ik vroeg op om naar papa en mama te gaan en met de wilde bussen naar de stad te gaan. Ik heb ze de hotspots laten zien die ze nog niet gezien hadden zoals, de binnenkant van Fort Zeelandia, een goed gevulde grote markt, Peterus Donders kerk en de Palmentuin. Daarna zijn we lekker gaan lunchen. Mama is wel grappig want ze heeft de hele week alleen maar gerechten uitgekozen die ze niet kende. Zo heeft ze allemaal vreemde soorten vis gegeten, onder andere de Redsnapper, en nu at ze een lekker Surinaams gerecht: Broodje Pom.
Na de lunch zijn we met de taxi naar de vlindertuin gesjeest. We moesten er binnen een uur zijn, dit was een lastige opgave want er stonden nogal wat files. Maar onze Taxi chauffeur drong overal voor om precies op tijd aan te komen bij de vlindertuin.
Dit was wel heel gaaf om te zien. Het was namelijk niet alleen een vlindertuin maar ook een vlinder kwekerij. Eerst kregen we een rondleiding waarbij we heel de kwekerij te zien kregen. Ze liet heel het proces van eitje, rups, cocon, vlinder zien. Dat was wel gaaf. We mochten van alles vasthouden en voelen en aaien. Voor dit proces hebben ze natuurlijk voedsel nodig voor de rupsen en vlinders. Want zoals onze gids zei: ‘Ze vreten veel!’. Dus kweekte de kwekerij ook de planten die ze nodig hadden. Daarnaast kweekte ze ook schildpadjes en slangen met de daarbij horende ratten.
Na deze rondleiding mochten we zelf in de vlindertuin rondlopen. Dit was wel heel gaaf. Er waren zo veel mooie vlinders! Het was natuurlijk wel een sport om al deze vlinders op de foto te krijgen.
En toen was er weer een leuke en intensieve dag voorbij.
Ja, papa en mama kregen niet veel tijd om uit te rusten hoor!

De volgende dag was het zover! We gingen mee op trip naar Berg & Dal, Ston- eiland en Brownsberg!
‘S ochtends vroeg moesten we verzamelen en zaten we in een 4 wheel drive bus die ons naar Berg & Dal bracht. We hadden geluk want we hadden dezelfde gids als bij onze trip naar Bigipan, en dat vonden we toen een hele leuke gids!
Dagmar en ik waren al een keer naar Berg en dal gegaan, daar zijn we toen met een kabelbaan door de bossen gevlogen en over de Suriname rivier. Dit gingen we nu weer doen. Dagmar deed dit nu voor de tweede keer. Ik bleef samen met mama aan de grond. Wij kregen een rondleiding van onze Gids langs de slavenhuisjes en de mooie natuur. Het was een leuke rondleiding. Hij liet weer andere dingen zien dan dat ik de vorige keer had gezien. Zo heb ik nu ook een ananasplant gezien!
Toen de stoere dames en heren terug kwamen van de kabelbaan kregen we een roti rol als lunch en zijn we naar Ston-eiland gereden. Dit is een schiereiland van het Stuwmeer. Het was een mooi gezicht, al die boompjes die uit het water steken. We waren natuurlijk al een beetje oververhit, wij van de wandeling en de andere van de kabelbaan. Het was dus een goed idee om te gaan zwemmen om afkoeling te zoeken. Helaas konden we deze afkoeling niet echt vinden in het water. Het was namelijk gewoon warm water, dat was dan ook weer wel bijzonder!
Nadat we genoeg hadden gezwommen en genoeg foto’s hadden gemaakt zijn we naar Brownsberg gereden.
De hobbelweggetjes die Dagmar en ik tot nu toe hadden ervaren leken er niets bij. Heel de weg naar boven hobbelde de bus erg veel. Mama vloog alle kanten op. We reden vlak naast een ravijn dat zorgde nog voor de nodige spanning!
Toen we aankwamen was het het allemaal waard! We hadden een prachtig uitzicht op heel veel bos en het stuwmeer. Het was daar heerlijk rustig en we hoorde alleen maar geluiden van de natuur.
Eerst werd ons een hangmat plek aangewezen. Toen ieder zijn plek had gevonden kwam onze gids met een verassing. Hij wist waar een grote vogelspin zijn verblijf had en dus had hij deze voor ons gevangen! Hij heette: Tarantula Blondi. Iedereen heeft de vogelspin vast gehad. Voor sommige was dit wel een erg grote overwinning! Nadat iedereen de spin had laten lopen over zijn of haar hand en armen hebben ook een paar mensen de spin over hun hoofd laten lopen!
Nadat deze spin zijn show had weggegeven haalde de gids een andere spin. Deze was minde groot en minder eng, maar wel even behaard!
Na deze spannende ervaring mochten we bijkomen met een schaaltje Saoto soep en bakabana’s.
Het werd natuurlijk, zoals altijd in Suriname, snel donker. Dit was handig want dan konden we aan onze wandeling in het donker beginnen. We liepen gewoon over het pad maar we hebben toch heel wat dieren gezien. Zo hebben we veel verschillende soorten padden gezien, en slangen. We hebben een niet giftige slang gezien en twee heel giftige slangen. Één van die twee slangen was aan het azen op een schattig kikkertje. Ook liep er een gordeldier in de bossen. Ik was er niet snel genoeg bij om hem helemaal te zien, maar ik stond versteld van zijn kont en staart.

Toen we terug waren bij de gemeenschappelijke ruimte hebben we genoten van wat vrolijke drankjes’, waarna de meeste mensen gingen slapen. Familie de Rooze bleef natuurlijk hangen voor nog een laatste drankje. De gids zag zomaar dat Eveline en ik spanningen in onze nek hadden. Hij voelde zich geroepen om deze eruit de masseren. Nou zijn wij de moeilijkste niet en lieten hem zijn gang gaan. Het deed wel een beetje zeer. Hij zei dat deze spanningen niet konden komen van ons leven in Suriname, maar dat we die hadden meegenomen uit Nederland.
Toen was het tijd om in ons hangmat te gaan liggen. Voor papa en mama was dit de eerste keer! Het kon ’s nachts erg koud worden. Dit hebben mama en ik wel goed gevoeld. Papa had natuurlijk nergens last van gehad en had heerlijk geslapen.

’S Ochtends waren we om zeven uur klaar wakker om de zonsopkomst te zien. Helaas was het erg mistig dus veel zon hebben we niet kunnen zien. Daarna nam de gids de wakkere mensen mee naar de mazarotie top. Dit is de hoogste top van de Brownsberg. In onze pyjama broek en bergschoenen liepen we achter onze gids aan. Het was een mooi uitzicht en we kregen het er weer lekker warm van.

Eenmaal terug was iedereen wakker en stond het overheerlijke en uitgebreide ontbijt klaar.
We moesten veel en goed ontbijten want er stond een zware wandeltocht op het programma.
In onze bikini, korte broek, hemdje, sokken en wandelschoenen zijn we begonnen met het afdalen van de brownsberg. We moesten heel veel afdalen, dat was op een gegeven moment ook best zwaar. Onderweg zagen we veel bomen, de steile afdaling en we hebben weer een slang gezien!
Na heel lang afgedaald te hebben werden we beloond met een het mooie uitzicht op de Irene vallen! We mochten niet alleen kijken naar de mooie waterval maar we mochten er ook onder staan! Dat was wel een heerlijke verkoeling.
Maar nu begon het… We moesten weer terug naar boven. Dit was wel twee keer zo zwaar als de afdaling! Het ging wel vlotter want bij de afdaling moesten we goed oppassen.
Gelukkig konden we tussendoor uitrusten bij een andere waterval. De Leo vallen. Deze waterval was ook erg mooi en weer heel verfrissend!
Daarna begon de laatste klim.

Toen we terug kwamen had de kokkin weer heerlijk gekookt! Wel handig zo’n trip, want papa en mama kregen op deze manier meteen de gelegenheid om lekkere Surinaamse gerechten te proeven.

Toen iedereen weer een beetje was bijgekomen van de wandeling nam de gids ons nog een keer mee naar de Mazaroti top. We konden die gelukkig gewoon op onze slippertjes lopen. Dus die blaren makende schoenen hoefden we niet meer aan. Dit keer geen aapjes en geen pyjama broek dus konden we wat mooiere foto’s maken.

Dat was dan de laatste wandeling van de trip. Toen we terug waren stapten we meteen in de bus om weer in elkaar geschud te worden.
Eenmaal terug in Parmaribo gingen Tina en Dagmar mee naar het appartement van papa en mama. Nu konden we allemaal lekker een warme douche nemen!

Maandag zes mei vlogen papa en mama weer terug.
Het was een leuke en krachtige korte week!

Tina blijft tot 12 mei. We gaan nog even genieten en niet aan school denken. Wanneer zij weg is moeten we gaan knallen.
We moeten een portfolio maken, nog twee groepsopdrachten inleveren en leren voor de toets die we hier krijgen. Nou klinkt dat natuurlijk niet als heel veel werk maar we zitten hier nog maar een maandje!

Oh en het is zomer in Nederland! Wat fijn voor jullie! Nu hoop ik wel dat ik toch nog een beetje bruiner terug kom dan jullie zijn geworden van de Nederlandse zon ;).


Liefs,
Kayla