Vakantie!!

Goedendag Samen,

Wat is Suriname toch een heerlijk land maar wat begin ik de Nederlandse dingen soms toch te missen. Een klein voorbeeld: Dagmar en ik gaan regelmatig naar de mall. Hartstikke gezellig daar maar wanneer we dan een mac flurry bestellen verlang ik toch naar de winkelstraat in Tilburg waar de mac flurry niet naar gekke melk smaakt en er echte M&M’s in zitten. Een ander voorbeeld is dat als we niet lek gestoken worden door muggen we wel aangevallen worden door mini miertjes en als we niet aangevallen worden door mini miertjes dat er dan weer wel een ander beestje is dat ons lastig valt. Maar de zon, de mensen, onze bezigheden en de dingen die we meemaken, zorgen ervoor dat deze irritaties dragelijk zijn ;).

De afgelopen weken lijkt er niet veel gebeurd te zijn. Dagmar en ik hebben ons veel ingespannen voor school in Suriname en voor het schrijven van sollicitatie brieven voor volgend jaar. Al deze forcerende stress zorgde er uiteindelijk samen met een gemene bacterie voor dat ik vier dagen met koorts op bed heb gelegen. Gelukkig was zuster Dagmar erg zorgzaam en controleerde om de haverklap mijn temperatuur, vulde mijn water voorraad bij, zorgde ervoor dat ik kon slapen, deed alle boodschappen, waste al mijn kleren en stalkte de dokter. Ja ik had niets te klagen!

De vijfde dag was ik nog niet helemaal beter, ik was nog erg moe en had nog steeds niet veel eetlust. Maar het was Holi Phagwa! Ik moest wel uit bed, me in witte kleding hijsen, hoofddoek op binden, coole zonnebril opzetten en naar de palmen tuin gaan om iedereen met poeder onder te gooien.
Wat een geweldig feest is dat! Roze, oranje, rood, blauw, paars alle kleuren vlogen door elkaar heen! Toen ik helemaal onder de poeder zat was ik even naar huis gegaan om een middag dutje te doen en me op te laden voor het feest van vanavond.
Heel het onafhankelijkheidsplein was afgezet en afgeladen met gekleurde mensen. Bij elk liedje ging iedereen helemaal los, poeder gooien, poeder happen, poeder uit je ogen wrijven, poeder uit je drinken houden, het was echt een gekkenhuis!
Na Holi Phagwa heeft iedereen nog mogen nagenieten van de gekleurde vlekjes op de huid die na één scrub beurt nog steeds aanwezig waren!

Dagmar en ik hebben tevens ook uitbundig Pasen gevierd. Dit hebben we gedaan met een trip naar Apura & Blanche Marie. Vier dagen waren we onbereikbaar en nog verder van huis dan dat we al waren.
Vrijdag ochtend vertrokken we met een 4WD Jeep en een bus naar Apura. Dagmar en ik mochten in de Jeep meerijden en de rest kwam achteraan in de bus. De hele reis duurde ongeveer 10 uur! De reis duurde zo lang omdat we over een bauxiet weg reden die erg hobbelig was.
Onderweg zijn we bij verschillende mooie plekjes gestopt om foto’s te maken, een hapje te eten en gebruik te maken van het groene toilet.
Na een aantal uur gereden te hebben was onze Jeep ver voor de bus. Dus hadden we genoeg tijd om een stop te maken bij Mozes kreek. Onze chauffeur en bijrijder stelde voor om het bauxiet van ons af te spoelen in deze kreek. Wat was dat een goed idee van ze! Het water was heerlijk koud en mijn rug, die het zwaar had in de jeep, werd heerlijk gemasseerd door de stroomversnelling! Na heerlijk gebaad te hebben vervolgden we onze weg naar Apura. Daar hebben we onze hangmatten opgehangen, genoten van een heerlijke Saoto soep om vervolgens lekker knus in onze hangmatten te gaan slapen.

De volgende ochtend moesten we weer vroeg uit onze hangmat om heerlijk te ontbijten om daarna de omgeving van Apura te gaan verkennen.
Heel veel jaren geleden was men in Apura begonnen om een spoorlijn met treinstation te bouwen voor het transporteren van Bauxiet. Hiermee zou Apura de tweede stad worden in Parmaribo.
Dit werd onder andere gefinancierd door Nederlandse ontwikkelingshulp.
De militaire staatsgreep maakte een einde aan deze ambitieuze plannen. Nederland draaide de ontwikkelingskraan dicht. De daaropvolgende militaire regeringen hebben het project, dat toen al heel veel miljoenen guldens had gekost, niet meer verder afgemaakt.
Dit was echt heel gek om te zien. Een super groot treinstation, met treinen en spoorwegen, helemaal overwoekerd met onkruid. Alleen de vleermuizen brengen een beetje leven in de brouwerij en verder wordt er niks meer mee gedaan, het staat daar gewoon.
Na deze bezichtiging zijn we naar twee inheemse dorpjes gegaan. Een dorpje van de Inheemse stam de ‘Trio’s’ en een dorpje van de inheemse stam de ‘Arowakken’. De ene stam leefde nog primitiever dan de andere stam. In de dorpjes liet de gids zien hoe cassave brood en kasiri werd gemaakt.
In een van de bomen daar zat ook een baby brulaap en later kwam een meisje ook nog een andere baby aap laten zien. Onze gids die blijkbaar ook een dierentuin heeft vond dit erg interessant en heeft deze twee aapjes gekocht! Heel apart was dat.
Na dit culturele gedeelte van de trip hadden we vrije tijd. Dus relaxen in de hangmat en later gaan zwemmen in de Corantijnrivier.
Nadat we uitgerust waren nodigden onze gids ons uit voor een rondje door Apura zelf. Er was toevallig een spannende voetbalwedstrijd bezig waar we natuurlijk even naar mochten kijken. We konden de voetbalteams niet aanmoedigen want naast ons draaide de DJ hele harde muziek waardoor ik niet eens het fluitje van de scheidsrechter kon horen! Na deze spannende wedstrijd van hoog niveau vervolgde we onze weg door Apura. Het is eigenlijk een klein uitgestorven dorpje waar ze voor leerkrachten mooie huisjes hebben moeten bouwen, omdat ze er anders niet heen willen.
’S Avonds werden we weer verwend met een heerlijke Surinaamse maaltijd die als bodem diende voor de party avond. De lokale discotheek was geopend voor een feestje. Het was erg druk en de enige discolamp en een andere gekleurde lamp zorgde voor de nodige gezelligheid.
De dj was een mannetje van alles, hij was namelijk dj en barman. Ik denk ook wel dat hij de manager en schoonmaker was.
De volgende ochtend was het zo ver! We gingen naar de Blanche- Marievallen. Om daar te komen moesten we een aantal uren in de bus zitten. Eerst reden we gewoon over de hobbelige bauxiet weg en na een tijdje namen we een afslag naar een heel smal bospaadje. We moesten onze ramen dichthouden, de takken vlogen anders in de bus. De buschauffeur kreeg na het trotseren van dit paadje een erg luid applaus. Wat een gekkenwerk was het om daar te rijden. Het was een weg met diepe kuilen, grote hobbels, mega plassen, slibpaden, uitstekende bomen en steile hellingen.
De rit werd beloond want ons verblijf lag aan een rivier dat een mooi plaatje gaf. Na het ophangen van onze hangmatten en het eten van de lunch zijn we meteen naar de watervallen gegaan.
Onze tocht werd beloont. De watervallen waren echt heel mooi! Het was echt heerlijk daar.
Onze gids vertelde dat het water eigenlijk tien meter hoger staat, maar door de weinige regen was dit niet het geval. Dit had ook zo zijn voordeel we konden nu gewoon onder de waterval staan. Er was wel een sterke stroming maar er stonden genoeg Surinaamse mannen die ons maar al te graag staande wilden houden.
De waterval was zo hard dat je niks anders meer hoorde dan het vallende water. De massage van de waterval was heerlijk. Er lagen grote stenen waarop we lekker konden zonnen en genieten van de waterval. Deze stenen waren immers ook erg glad. Ik geloofde dit eerst niet zo en stapte zonder me goed overal vast te houden de waterval uit. Mijn onoplettendheid zorgde ervoor dat ik met mijn kin op de stenen belande waardoor ik nu rondloop met een kleine snee op mijn kin.
’S Avonds zijn we nog met onze gids gaan jagen. Wij in onze charmante jungle kleren en hij in zijn echte jagers outfit. Compleet met kapmes, een jacht geweer en genoeg kogels.
We gingen lopen over de weg waar we ook met de bus hadden gereden.
Al snel kwamen we het eerste dier tegen een nachtzwaluw. Daarna bleef het een heel lange tijd stil en zagen we een grote bosspin en een dikke pad. Veel gejaagd hebben we dus niet maar na een uur wandelen mochten we allemaal met het geweer van de gids schieten.
De geweren leken gewoon op de geweren van de schietkraam van de kermis alleen kwam er nu een veel hardere knal uit!
Op de terugweg zijn we ook geen dieren meer tegen gekomen. We hoorden wel in de verte brulapen brullen.
Toen we terug waren had een man van het kamp een Piranha klaargemaakt. Echt een grote vis was dat, met echt scherpe grote tanden! Ik heb een stukje geproefd. Het was heel taai en stevig. Maar wel gewoon lekker.
Uitgeput van de wandeling kropen we lekker in onze hangmat. Met het geluid van het bos en de stroomversnelling op de achtergrond heb ik heerlijk geslapen.
De volgende ochtend werden we gewekt voor het ontbijt en hebben we ons gebaad in de rivier.
Om 11 uur vertrokken we weer met de bus terug over de hobbelige bauxietweg naar Paramaribo, 9 uur ’s avonds waren we weer terug thuis.
Een Pasen om nooit te vergeten, gelukkig hebben we 562 foto’s gemaakt dus genoeg plaatjes om van na te genieten.

We hoefden de volgende dag gelukkig niet naar stage, we hebben namelijk twee weken vakantie!
Dus zijn Dagmar en ik gaan relaxen aan een zwembad bij een lux hotel en hebben we onze stijfheid van het slapen in de hangmat er laten uitbubbelen in het bubbelbad en laten uitmasseren bij een spa.

De wandelmars is ook begonnen. Woensdag kwam deze door onze straat. De berm stond vol met mensen dus hadden wij een stoeltje gepakt en hebben we samen met onze huisbaas naar de wandelmars gekeken. De wandelmars is een soort avond vierdaagse waar je als individu aan mee kunt lopen maar ook in groepen. De groepen lopen dan netjes in een rijtje en worden vaak begeleid door een brassband. De meeste groepen waren ook leuk verkleed.

Komende weken staan er even geen tripjes op de planning maar gaan we hard aan school werken en voorbereidingen treffen voordat mijn ouders komen en de vriendin van Dagmar :).

Liefs,
Kayla