Alweer een verslag
Door: Kayla de Rooze
Blijf op de hoogte en volg Kayla
20 Januari 2013 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal,
Wat een sneeuw zeg in Nederland! Hebben jullie allemaal nog wel stroom? Wel één geluk! In Nederland zullen de muggen het te koud hebben om je te steken! Ik heb er ondertussen weeral 10 vervelende muggenbulten bij!
In mijn vorige verslag had ik jullie beloofd iets te vertellen over mijn studie. Maar die begint dinsdag pas en ondertussen hebben we weeral andere dingen meegemaakt die ik graag met jullie wil delen. Dus hierbij verschuif ik mijn belofte naar mijn volgende verslag. Dankjullie wel voor jullie begrip!
Zaterdag hebben we een grote schoonmaak gehouden. We hebben alle cadeautjes die de muizen voor ons hadden achtergelaten opgeruimd in de hoop dat we hun territorium zo hebben verwoest dat ze niet meer terug durven komen!
Vandaag (zondag) mochten we met onze huisgenoot mee naar een kerk dienst. Dit leek ons wel leuk om een keer mee te maken dus in plaats van een uitslaap zondag stonden we om 7 uur op om ons netjes aan te kleden voor de kerk. We gingen naar een Volle Evangelie gemeente. De kerk heette: Faith en love. Allereerst zag de kerk er helemaal anders uit dan de kerken die ik gewend ben. Geen kruis met Jezus eraan, geen beelden, geen houten harde banken. De kerk was een groot gebouw met airco, vloerbedekking, giftshop, een groot podium, drie grote schermen en lekker zittende stoelen. In de kerk hingen vlaggen van alle nationaliteiten die bij deze kerkgemeenschap hoorden.
De mensen waren allemaal heel netjes en gekleurd gekleed. Ze zouden met dezelfde kleren ook gewoon naar een discotheek kunnen gaan.
Ik vind het best lastig om goed over te brengen wat ik allemaal gezien heb, want eigenlijk zou je het zelf een keer moeten meemaken. Maar ik ga proberen een zo goed mogelijke omschrijving te geven van de dienst..
Toen de predikant begon te preken merkten ik meteen al een mega groot verschil met de pastoor in Nederland. De predikant zong meer dan gewoon praten en er was constant muziek. Naast hem stonden twee meisjes met roze glitters truitjes en witte rokken te dansen op de woorden die hij preekten. De mensen in de zaal reageerden op zijn preek door halleluja, amen, Jezus enzovoort te roepen.
Na zijn preek moesten we elkaar een goede doorbraak wensen. Daar ging eigenlijk heel de dienst over, over een doorbraak. Iedereen kon dit op zijn eigen manier interpreteren. Een doorbraak uit een vervelende situatie, een doorbraak in een relatie, een doorbraak op school op het werk enzovoort.
Na zijn preek begon het feest pas echt. Er kwam een soort zanger naar voren en hij zong met veel energie liedjes met teksten als: break through, break the chain , in the name of Jezus, freedom, enzovoort. De meisjes die naast hem stonden te dansen gingen helemaal los. Ze hadden geen ingestudeerde dans maar dansten gewoon naar wat ze voelde. En dat was schijnbaar veel want ze bleven maar rondjes draaien, springen, zwaaien met vlaggen, rennen en nog veel meer! Rond me zag ik mensen zich helemaal openstellen. Ik had nog nooit zo veel emoties zien loskomen bij mensen in een kerk. Mensen huilden, gilden, klapten en een vrouw naast ons leek flauw te vallen en een andere vrouw leek een epilepsie aanval te krijgen. Daar schrok ik toch wel van. Ik wilde er meteen naar toe om hun recht te zetten of iets te doen maar de vrouwen die rond hun stonden keken alleen of ze er netjes bij lagen en lieten hen zo liggen. Mijn huisgenoot vertelde me dat deze vrouwen zich zo overgaven aan de muziek/het gebed dat ze de aanraking van god voelde. Voor deze vouwen kon dat ook hun doorbraak zijn.
Na dit heftige gebed gingen we over naar de verjaardagen van vandaag. De jarigen werden naar voren geroepen en ieder gezegend. Wanneer er iemand werd gezegend kwam er altijd iemand achter hem staan. Dit om te voorkomen dat de gezegende persoon hard op de grond valt als hij tijdens de zegening de aanraking van god voelt. Het zegenen werd overigens niet met een simpel kruisje op de hoofd gedaan maar met een soort lofzang, omhelzing, hand op het hoofd. Heel close allemaal.
Na de verjaardagen kwam er een pot rond waar we geld in konden doneren. Dit hebben wij natuurlijk gul gedaan (dankjewel Felix voor het klein geld dat je ons had achtergelaten;) ).
Na deze onderbreking gingen we weer door met bidden. De zanger stelde nu voor dat iedereen naar voren kwam rennen om mee te bidden. Wij bleven veilig op onze plekken staan maar veel mensen gingen naar voren om daar mee te bidden, zingen en dansen. De mensen die rond ons bleven staan gingen op hun plaats helemaal los. Sommige leken zelfs in de ‘sla in de lucht dans' te doen, anderen klapten of zwaaiden met sjaaltjes. Ik wilde niet uit de toon vallen dus vond ik het een veilig idee om mee te klappen. Dit bleek een lastige opgave. Ik wilde niet uit de maat klappen maar iedereen klapten op een andere manier er leek geen vaste manier te zijn. Iedereen deed wat hij/zij zelf goed vond. Op een gegeven moment leek ook een zanger zichzelf te verliezen in zijn zang want hij moest ook even liggen.
En toen werd het laatste liedje gezongen en werd de kerkdienst geëindigd zonder dat we het Onze Vader hadden gebeden, een kruisje hadden gemaakt of een hostie hadden gegeten.
Na deze levendige kerkdienst die drie uur duurde, liepen we weer terug de warmte in. Buiten de kerk stond een kraampje waar je snacks kon halen. Na deze dienst hadden we natuurlijk grote honger en hebben we onze eerste Surinaamse snack genuttigd: een barra. Gefrituurd deeg met een knoflooksmaak, erg lekker en vettig.
Na deze speciale kerkdienst gingen we met een bus, die zijn bass zo hard had staan dat je het liedje niet meer hoorde, terug naar huis. Wat we telkens weer in de bussen mee maken blijft me verbazen. Zo rijden alle bussen met de deuren open terwijl ze met 90 kilometer per uur door de straten scheuren. De stoelen zijn gepimpt met tijgerprint of zebraprint. En vandaag maakten we mee dat de buschauffeur niet op tijd kon stoppen voor een overstekende hond…
Dit was het weer voor dit weekend.
Gegroet,
Lekgeprikte Kayla
Wat een sneeuw zeg in Nederland! Hebben jullie allemaal nog wel stroom? Wel één geluk! In Nederland zullen de muggen het te koud hebben om je te steken! Ik heb er ondertussen weeral 10 vervelende muggenbulten bij!
In mijn vorige verslag had ik jullie beloofd iets te vertellen over mijn studie. Maar die begint dinsdag pas en ondertussen hebben we weeral andere dingen meegemaakt die ik graag met jullie wil delen. Dus hierbij verschuif ik mijn belofte naar mijn volgende verslag. Dankjullie wel voor jullie begrip!
Zaterdag hebben we een grote schoonmaak gehouden. We hebben alle cadeautjes die de muizen voor ons hadden achtergelaten opgeruimd in de hoop dat we hun territorium zo hebben verwoest dat ze niet meer terug durven komen!
Vandaag (zondag) mochten we met onze huisgenoot mee naar een kerk dienst. Dit leek ons wel leuk om een keer mee te maken dus in plaats van een uitslaap zondag stonden we om 7 uur op om ons netjes aan te kleden voor de kerk. We gingen naar een Volle Evangelie gemeente. De kerk heette: Faith en love. Allereerst zag de kerk er helemaal anders uit dan de kerken die ik gewend ben. Geen kruis met Jezus eraan, geen beelden, geen houten harde banken. De kerk was een groot gebouw met airco, vloerbedekking, giftshop, een groot podium, drie grote schermen en lekker zittende stoelen. In de kerk hingen vlaggen van alle nationaliteiten die bij deze kerkgemeenschap hoorden.
De mensen waren allemaal heel netjes en gekleurd gekleed. Ze zouden met dezelfde kleren ook gewoon naar een discotheek kunnen gaan.
Ik vind het best lastig om goed over te brengen wat ik allemaal gezien heb, want eigenlijk zou je het zelf een keer moeten meemaken. Maar ik ga proberen een zo goed mogelijke omschrijving te geven van de dienst..
Toen de predikant begon te preken merkten ik meteen al een mega groot verschil met de pastoor in Nederland. De predikant zong meer dan gewoon praten en er was constant muziek. Naast hem stonden twee meisjes met roze glitters truitjes en witte rokken te dansen op de woorden die hij preekten. De mensen in de zaal reageerden op zijn preek door halleluja, amen, Jezus enzovoort te roepen.
Na zijn preek moesten we elkaar een goede doorbraak wensen. Daar ging eigenlijk heel de dienst over, over een doorbraak. Iedereen kon dit op zijn eigen manier interpreteren. Een doorbraak uit een vervelende situatie, een doorbraak in een relatie, een doorbraak op school op het werk enzovoort.
Na zijn preek begon het feest pas echt. Er kwam een soort zanger naar voren en hij zong met veel energie liedjes met teksten als: break through, break the chain , in the name of Jezus, freedom, enzovoort. De meisjes die naast hem stonden te dansen gingen helemaal los. Ze hadden geen ingestudeerde dans maar dansten gewoon naar wat ze voelde. En dat was schijnbaar veel want ze bleven maar rondjes draaien, springen, zwaaien met vlaggen, rennen en nog veel meer! Rond me zag ik mensen zich helemaal openstellen. Ik had nog nooit zo veel emoties zien loskomen bij mensen in een kerk. Mensen huilden, gilden, klapten en een vrouw naast ons leek flauw te vallen en een andere vrouw leek een epilepsie aanval te krijgen. Daar schrok ik toch wel van. Ik wilde er meteen naar toe om hun recht te zetten of iets te doen maar de vrouwen die rond hun stonden keken alleen of ze er netjes bij lagen en lieten hen zo liggen. Mijn huisgenoot vertelde me dat deze vrouwen zich zo overgaven aan de muziek/het gebed dat ze de aanraking van god voelde. Voor deze vouwen kon dat ook hun doorbraak zijn.
Na dit heftige gebed gingen we over naar de verjaardagen van vandaag. De jarigen werden naar voren geroepen en ieder gezegend. Wanneer er iemand werd gezegend kwam er altijd iemand achter hem staan. Dit om te voorkomen dat de gezegende persoon hard op de grond valt als hij tijdens de zegening de aanraking van god voelt. Het zegenen werd overigens niet met een simpel kruisje op de hoofd gedaan maar met een soort lofzang, omhelzing, hand op het hoofd. Heel close allemaal.
Na de verjaardagen kwam er een pot rond waar we geld in konden doneren. Dit hebben wij natuurlijk gul gedaan (dankjewel Felix voor het klein geld dat je ons had achtergelaten;) ).
Na deze onderbreking gingen we weer door met bidden. De zanger stelde nu voor dat iedereen naar voren kwam rennen om mee te bidden. Wij bleven veilig op onze plekken staan maar veel mensen gingen naar voren om daar mee te bidden, zingen en dansen. De mensen die rond ons bleven staan gingen op hun plaats helemaal los. Sommige leken zelfs in de ‘sla in de lucht dans' te doen, anderen klapten of zwaaiden met sjaaltjes. Ik wilde niet uit de toon vallen dus vond ik het een veilig idee om mee te klappen. Dit bleek een lastige opgave. Ik wilde niet uit de maat klappen maar iedereen klapten op een andere manier er leek geen vaste manier te zijn. Iedereen deed wat hij/zij zelf goed vond. Op een gegeven moment leek ook een zanger zichzelf te verliezen in zijn zang want hij moest ook even liggen.
En toen werd het laatste liedje gezongen en werd de kerkdienst geëindigd zonder dat we het Onze Vader hadden gebeden, een kruisje hadden gemaakt of een hostie hadden gegeten.
Na deze levendige kerkdienst die drie uur duurde, liepen we weer terug de warmte in. Buiten de kerk stond een kraampje waar je snacks kon halen. Na deze dienst hadden we natuurlijk grote honger en hebben we onze eerste Surinaamse snack genuttigd: een barra. Gefrituurd deeg met een knoflooksmaak, erg lekker en vettig.
Na deze speciale kerkdienst gingen we met een bus, die zijn bass zo hard had staan dat je het liedje niet meer hoorde, terug naar huis. Wat we telkens weer in de bussen mee maken blijft me verbazen. Zo rijden alle bussen met de deuren open terwijl ze met 90 kilometer per uur door de straten scheuren. De stoelen zijn gepimpt met tijgerprint of zebraprint. En vandaag maakten we mee dat de buschauffeur niet op tijd kon stoppen voor een overstekende hond…
Dit was het weer voor dit weekend.
Gegroet,
Lekgeprikte Kayla
-
20 Januari 2013 - 21:01
Tanta Bia:
he kayla, Volgens mij heb je het daar bere gezellig . ik dacht dat ik samen met kylie lekker geswingt had bij amstel live maar zo;n kerkdienst is nog heftiger denk ik. En stukken goedkoper waarschijnlijk.
Ben benieuwd of je schoolverslagen ook zo gezellig worden. Veel plezier nog.
Liefs de herwegjes -
20 Januari 2013 - 22:38
Moeti:
Hoi, hoi Kayla, wat een prachtig verhaal, ik zie het helemaal voor me.
Ben benieuwd naar het verhaal over je studie.
xxxxxx -
21 Januari 2013 - 10:19
Oma En Opa Voet:
Nou, nou Kayla dat was met het diensje wel zeg, en dan 3 uur hoe hield je het vol, maar ja het was wel weer eens helemaal iets anders en ook wel mooi om eens mee te maken. (ga je dit nog eens doen)
Nu maar weer wachten op je volgend verhaal ik ben zo benieuwd hoe het met de studie zal gaan straks
Groetjes en liefs van Opa en Oma -
21 Januari 2013 - 19:04
Jolanda Saman:
hoi,goh dat is nog eens een kerkdienst. Vast een stuk gezelliger dan hier.Een hele belevenis denk ik.
En hoe is het met die hond afgelopen?
-
21 Januari 2013 - 20:00
Syl:
Hahahahahahhihihihi dat zou je eigenlijk moeten filmen! -
21 Januari 2013 - 20:01
Michel:
mooi verhaal weer, misschien dat je eens een dienst kan houden in hutje, kerkliedjes ipv disco lol -
23 Januari 2013 - 14:43
Kayla De Rooze:
haha Tante Sylvia we hebben het gefilmd! Maar ik kan het helaas als maar niet uploaden ! We blijven proberen dus wie weet staat het filmpje er binnenkort op ;).
Oh Tante Jolanda, de hond was dood. Paar dagen later zagen we hem nog aan de kant van de weg liggen.
xxx -
12 Februari 2013 - 18:58
Dianne Van Klink:
geweldig om te lezen, ik had nog niet alles gelezen van jou verslagen, dus ben nu begonnen. Je beschrijft het levendig....alsof we er bij zijn. Geniet er maar van, ik ga door naar de volgende verslagen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
